Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Με μιάs γουλιάs κρασάκι




Όσο μεγαλώνουμε εμείς
ψυχή μου...
μεγαλώνει κι η ημέρα που μας σκεπάζει.
Ο χρόνος μας απλώνεται υγρός, 
σ΄αθέριστες ώρες.
Στοχαστικά δεμένος 
απ' την ανατολή μέχρι τη δύση.
Να δεις που έτσι ιδωμένος... 
μας περισσεύει κιόλας!

Όσο μπορούμε ν' αγαπάμε 
μ'αυτό τον τρόπο,
φτάνει...

/Από το Άγραφο Βιβλίο, IAς ''12





8 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

Οσο μπορουμε ν'αγαπαμε ο καθενας με τον δικο του τροπο, αρκει ν' αγαπαμε.

Απλα, καθημερινα πραγματα σε δυσκολους καιρους.

Καλο σου απογευμα!

ioanna assani είπε...

αορατη ομορφο κι αυτο που λες...φυσικα και μας γεμιζει αυτο το αισθημα αλλα δεν φτανει να αγαπας με τον τροπο σου μοναχα...πρεπει να ειναι και αναγνωρισημος απο τον αλλον. Βασικα ο χρονος εχει μια ιδιοτητα που την εχουμε παρει αναποδα. Μεγαλωνοντας νοιωθουμε οτι μας τελειωνει και κονταινει...κι εκει ειναι πια που ρεπει να μεγαλωσουμε την αγαπη μας και ν'ανοιξουμε τα ματια μας στα πιο απλα που μας γεμιζουν. Ξερεις αορατη μου, σιγουρα ξερεις...για την ευτυχια πρεπει κανεις να εχει τα ματια ανοιχτα και τις αισθησεις ετοιμες για να την υποδεχτει...
σευχαριστω για το καλο σου περασμα. καλο βραδυ.

Eυαγγελία είπε...

Μαλλον δεν εγινα σαφης στο σχολιο μου, και βεβαια πρεπει να ειναι αναγνωρισημος ο τροπος αγαπης απο τον ενα προς τον αλλον γιατι αν οχι, τοτε η αγαπη γεμιζει σκιες, φθειρεται, εξατμιζεται. Αυτο το βιωνουμε οταν μεγαλωσουμε αρκετα, κι ωριμασουμε πλεον.

Ευχαριστηση μου η επισκεψη εδω, Καλο σου ξημερωμα, με πολλα χαμογελα ! :))

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

"θεία μετάληψη" το ποίημά σου αυτό Ιωάννα... κοινωνώ μαζί του σαν να μιλά σ' εμένα, σαν ένας εσωτερικός μονόλογος ή και διάλογος ψυχών.

Μου αρέσει. Χαμηλόφωνο και σταθερό και, κατά τη γνώμη μου, μέσα στην φαινομενική απλότητα γραφής του, ένα από τα καλύτερά σου.

Να λοιπόν που η γνώση γίνεται σοφία, σπουδαία ερωτική σοφία αλλά και αυτογνωσία.

Σε φιλώ και σε απολαμβάνω.

ioanna assani είπε...

@ ΑΟΡΑΤΗ μου έγινες σαφέστατη από την αρχή. Συμπλήρωσα απλά την σκέψη που ξεκίνησες...Σ'ευχαριστω και πάλι για τον εμπλουτισμό που της κάνεις.Φιλί καλημερας.

ioanna assani είπε...

@ Eλένη μου...συγκινονουντα δοχεία όταν γίνονται οι άνθρωποι τότε έχει βάλει το χεράκι του ο Κύριος!
κι όντως, όπως πάντα χτύπησες στην καρδιά της πρόθεσης αρχικά, του ποιήματος κατόπιν. Σε απολαμβάνω επίσης!!!!
Φιλικόν φιλί αγάπης και καλή μας συνέχεια.

Ανώνυμος είπε...

Άφωνος!!!
Καταπληκτικό.
Το δε βιντεάκι έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα, διότι η ταινία αυτή ήταν το πρώτο σινεμά που πήγα την κόρη μου, τριών χρονών τότε.
Πιστεύω κι εγώ (αν κι όχι καλός γνώστης της ποίησής σου) πως είναι απο τους καλύτερους στίχους σου κι απο τους καλύτερους , γενικώς.

κοκκινη κορδελα είπε...

@solo παλιέ, καλέ φίλε χαίρομαι αφάνταστα που σκέφτεσαι έτσι γι αυτές τις λίγες λέξεις! Αυτό σημαίνει πως είσαι ευαίσθητος με το θέμα του χρόνου που μεγαλώνει μαζί με την χρόνια σχέση δύο ανθρώπων. Όταν ένας άνθρωπος αγαπάει κι εκτιμάει έναν άλλον, όταν αυτοί γνωρίζονται και βιώνουν πολλά χρόνια μαζί, είτε είναι φίλοι, είτε αγαπημένοι, είτε συμβιοι, δεν μπορεί παρά να σκέφτονται μονάχα έτσι.
σ'ευχαριστω για το πέρασμα σου και για τον γνήσιο ενθουσιώδη χαρακτήρα σου που μοιράζεσαι μαζί μας.Φιλικό φιλί

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...