Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Χωρίs και Με

Ε ναι λοιπόν

είμαι ρομαντική!

ΕΙΜΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ

δεν είμαι ψυχρή

δεν είμαι υπολογίστρια

δεν είμαι στεγνή

είμαι τρυφερή, ρομαντική, αληθινή, ειλικρινής και δίκαια...

θέλω χάδια

θέλω γλυκά λόγια

θέλω αφιερώσεις

σκέψεις

όνειρα

θέλω βάθος

βάθος σε ιδέες

σε αισθήματα

πλάτος

πλάτος σε λέξεις

πολλές λέξεις, πολλές ιδέες, πολλά ταξίδια

κι ένα ταξίδι ακόμα

στη ζωή

και...μήκος

μήκος στα χρόνια

στα σχέδια

στο μυαλό

και νου

σε όλες τις διαστάσεις

ένα καλό κι ευγενικό χαρακτήρα

με αγάπη

πολλή αγάπη

να μου τη δείχνει

να την παίρνω και να του τη ξαναδίνω πίσω

γιατί τα τραγούδια και τα λουλούδια ποτέ δεν πεθαίνουν

όσο κανείς τα ποτίζει...

έστω και με δάκρυα για ό,τι λογικά δεν υπάρχει.

/Από το Άγραφο Βιβλίο, Ιας 2017.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Οι μόνες τολμηρές, κοιτώντας έως εκεί που φτάνει ο κάμπος των ματιών μας. Και να σου το δώρο! Απ΄το Θεό σταλμένο κάποιο μήνυμα ίσως, ή κάποια διαβεβαίωση. Το καλύτερο της ιστορίας είναι πως αυτή η μαγική εικονοστιγμή μοιράστηκε στα δύο, χωρίς να χάσει τίποτα από τη δύναμή της. Αντιθέτως γιγαντώθηκε! Γιατί...τι αξία έχουν όλες οι μαγίες του κόσμου σε αυτές τις απειροελάχιστες στιγμές εάν δεν τις μοιράζεσαι με κάποιον που τις βλέπει και τις αισθάνεται το ίδιο...

ε;

Βροχή...

κι ανάποδα τα διαμάντια τ' ουρανού στη θάλασσα

σωρός οι διάφανοι στρατιώτες

εφ' όπλου λόγχης...

χάνουν τη μάχη στην εξομοίωση

και στην ακτή ξεβρασμένο

μοναδικό το μπλε ζαφείρι

να τραβιέται έρμαιο στην τύχη των διάφανων ρευμάτων

και στην καρδιά του μέσα

μικρά, μικρούτσικα μωρά γεννήματα

ιδέες απραγματοποίητες...

Ονείρατα εν δυνάμει

σ' έναν κόσμο μες τον κόσμο

σφήνα που χώθηκε νωτιαία στον κόσμο μας

Οδός

διασταύρωση που γίνηκε...

κι από τότε

δεν θα διαχωριστεί ποτέ.

/από το Άγραφο Βιβλίο, στην φίλη μου Οινάνθη, κεφ. πολύτιμοι λίθοι, 6-08-2016.

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ΙΙ

μουσικη Zbigniew Preisner - Les Marionettes

Οι μεγάλες αλλαγές γίνονται πάντα με υπερβολή
Ο μισός δρόμος ήδη ξεκίνησε
πιστά και με ταχύτητα τυφώνα
μα ο άλλος μισός...
από την άλλη κουκκίδα του παραμένει μόνος
στην αρχή του ακόμα αμετάβλητος

κι η ιερή αποστολή να παραμένει άδεια.

Στην φωτιά δεν λειώνει η παγερή ανάσα
μα πόσο τέλεια κινείται η λάβα μέσα στην θάλασσα

όταν χύνεται χωρίς να σβήνει.

Οι μεγάλες αλλαγές γίνονται
στις μικρές κινήσεις του μέσου δρόμου
και οι μεγάλες πράξεις εκεί...
στην απειροελάχιστη κόκκινη γραμμή
του ενδιάμεσου ΤΩΡΑ.

/Από το Άγραφο Βιβλίο, Ιας,

To ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε μαζί με άλλα στον κατάλογο της έκθεσής μου με τίτλο: ''Επεξηγηματικές εικόνες'', που πραγματοποιήθηκε στο Βαφοπούλειο πνευματικό κέντρο Θεσσαλονίκης, στις 7 Δεκεμβρίου 2013.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Πόλιs εν δυνάμει

''πόλις εν δυνάμει νο 3'',
1.10x85εκ, ακουαρέλα, μελάνια και ξυλομπογιές σε ξύλο θαλάσσης, 2016.
(Συμμετοχή στην ομάδα Αυτοβιογραφικά συστήματα, Art Athina 2016)

Η Πόλη μας...

φτερά ξερά

φύλλα σαπισμένα

σπασμένες λέξεις,

λέξεις...

Μία Λέξη

σε συσσωρευμένα ερείπια

Μα δεν είναι μονόπολη η πόλη μας

να παίζεται μοναχά με έναν παίχτη

και η ψυχή της...

είναι δένδρο που απλώνεται

ίσια ψηλά απ' τα ριζά της

μακραίνει στον ουρανό το παρελθόν