Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

'' O άλλοs εγώ''








Καταπίνοντας τις λέξεις  αύριο και  απουσία
κοιμήθηκα στην αγκαλιά σου.
Ο χτύπος του ρολογιού πέρασε πάνω από τα κεφάλια μας 
και άγγιξε απαλά την μυρωδιά της συγχορδίας

Εγώ εκεί, εσύ εδώ
κι οι δυό μαζί  
χώρια δεμένοι
με μια κορδέλα κόκκινη
στη μέση της μνήμης μας ανταμωμένοι.
    -.-
Αχ, γλυκιά μου ένωση
πανώρια όψη των αντιθέτων
και σύμπτωση ανείπωτη των άκρων
Αγαπημένη, χειροπιαστή μου ουτοπία
  -.-
Είμαι πια εκεί
που ποτέ δεν ήξερες  πως θα ‘ρθω
κι είσαι πια εδώ
που ποτέ δε θάρρεψες πως θα ‘ρθείς.
 -.-
Χωνεύοντας τώρα τη λέξη πεπρωμένο
βρίσκεσαι μέσα στης μιας στιγμής την απόφαση
Εντός
κι ας μη ζεις μέσα στον τόπο
μήτε στο νου μου πεπερασμένος
Εντός
σαν άγνωστος, αφάνταστος
ασύλληπτος κι αόρατος  
Παρών.

/Από το Άγραφο Βιβλίο, Ιας  2012

kandinsky


3 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Είναι κάποια ποιήματα που, ακόμη κι αφού τα διαβάσεις πολλές φορές, δυσκολεύεσαι να πεις "γιατί σου αρέσουν".

Τα αισθάνεσαι να σε αρπάζουν από την πρώτη λέξη κυλάς μαζί τους στην άγνωστη πορεία της ανάγνωσης και σε αφήνουν γεμάτη αισθήσεις που δεν εκφράζονται με λέξεις.

"πανόρια όψη των αντιθέτων
και σύμπτωση ανείπωτη των άκρων"

Σε απόλαυσα.

Τα φιλιά μου.

ioanna assani είπε...

Γλυκιά μου Ελένη, συνταξιδιώτισσα στα ίδια μήκη κύματος... πέρα από την τιμή που μου κάνει η συναίσθηση και το βλέμμα σου, που εμπιστεύομαι, θα προχωρήσω το επόμενο βήμα και θα σε τραβήξω από το χέρι. Καλή μου φίλη ΔΕΣ το βίντεο,(PERCEPTION-REALITY-ΑΠΕΙΡΟ-ΜΗΔΕΝ,) άκου δυνατά ελαφρώς την μουσική και διάβαζε το φωναχτά μα σταθερά!!!! Τότε θα σου αποκαλυφθούν οι λέξεις που κρύβουν περίτεχνα την διπλή τους όψη στο ποίημα...κι αυτό γίνεται δράση μπροστά στα μάτια σου...γίνεται μια ολοκληρωμένη ΤΕΧΝΗ.

ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΑΠΕΙΡΟ-ΜΗΔΕΝ. Μαγικές λέξεις που κόλλησαν μαγικά τυχαία στο ποίημα μου!!!
ΚΑΝΤΟ και θα τα πούμε...φιλί και σ' ευχαριστώ για την τιμή της παρουσίας σου. Είσαι πολύτιμη.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@

Το έκανα… ήταν σαν ένα παιχνίδι κατάδυσης επιβλητικό και υποβλητικό.
Φυσικά, να μην έχουμε αυταπάτες, καθένας μας απλώνει το χέρι να πιάσει ένα νήμα που του είναι ορατό και οικείο σε ένα έργο τέχνης. Έτσι κανείς μας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι κατανόησε απόλυτα τι ήθελε να πει ο καλλιτέχνης ειδικά όταν υπάρχουν ισχυροί συμβολισμοί και προσωπικές μνήμες. Το βέβαιο όμως είναι ότι κάθε τέτοια κατάδυση μας εισάγει σε μια περιπέτεια ενσυναίσθησης. Σπουδαία περιπέτεια. Ένα ταξίδι εξερεύνησης του άλλου πολύ γοητευτικό.

Να σου πω ότι αυτό που απολύτως εισέπραξα ήταν η αίσθηση του ολοκληρωμένου. Σαν το μήνυμα και το νόημα να έχουν αποδέκτη συγκεκριμένο που θα καταλάβει μόνο άμα δει το έργο έτσι όπως το είδα εγώ, όλο.

Βέβαια όλα αυτά δεν παύουν να είναι υποθέσεις… υποθέσεις που δεν ζητούν διαβεβαιώσεις για τον αν αλήθεια κατάλαβαν. Αρκεί που νιώθουν ότι κατάλαβαν.

Φιλιά πολλά

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...