Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ







Υπάρχουν κάτι μεγάλα ταξίδια που σε αφήνουν άφωνη

και τι να πεις μπροστά στον φίλο που φεύγει αργά αργά,

κουνώντας το μαντίλι

Αποχαιρετώντας

Σκέψεις που δεν μοιράστηκες

Πράξεις που δεν έζησες

Ζωές που δεν πρόλαβες να ονειρευτείς

μέσα στον χρόνο που ήλπιζες ατέρμονο

για να τον ζήσετε μαζί.


Υπάρχουν κάτι μικρά ταξίδια του λεπτού που λεν τα πάντα

κι αυτά

χωράνε τσίμα τσίμα, δυο ανθρώπους.



/από το Άγραφο Βιβλίο, κεφ. ''Φίλοι Κόσμοι με Κ κεφαλαίο'', 17 Απριλίου 2018.
στην Νίκη μου...


ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ  ΓΩΓΟΠΟΥΛΟΥ

Εργογραφία

Ποιητική συλλογή: Ευτοπία   (Θεσσαλονίκη: εκδόσεις ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ, 2016)






Ποιητική συλλογή: Δακρυόεν γελάσασα  (Θεσσαλονίκη: εκδόσεις ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ, 2017) 







Θεατρικό έργο: Μονόπρακτο για τρεις Γυναίκες (Θεσσαλονίκη: εκδόσεις Ρώμη, 2017)






















Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

Υποθετικά σενάρια


έργο από το ζωγραφικό βιβλίο ''Κωδικοί Ανάγνωσης'', 2006.


 Σενάριο Συγχώρεσης I 

Στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

- Επιτέλους ήλθες. Σε ζητούσε...
- Πως είναι; Σε τι κατάσταση; καταλαβαίνει;
- Υπάρχουν φορές που τα θυμάται όλα. Υπάρχουν φορές που ζητά ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή και τους μιλά σαν να είναι παρόντες. Σε ζητούσε...

Στο δωμάτιο

- Αγάπη μου ήλθες, είσαι εδω;
 (Εδώ ή εκεί τι σημασία έχει πια; )
- Εδώ είμαι, εδώ όπως πάντα. Ησύχασε.
- Με συγχωρείς; Πες μου ότι με συγχωρείς...
- Μην μιλάς σε κουράζει. Η ημέρα έξω είναι υπέροχη, μύρισε ήδη άνοιξη, μην μιλάς. Ξέρεις έγιναν τόσα πράγματα σε μια στιγμή, θαρρώ πως όλα σε μια στιγμή γεννήθηκαν και πάλι σε μια στιγμή γινήκανε σκόνη. Ανάμεσα όμως ο χρόνος ήταν αιωνιότητα. Αλλά πάλι... σε εκείνη την τελευταία στιγμή το μάθημα με έστειλε εμπρός στο φως του ήλιου...σε εκείνο που μου έδειχνες με το δάχτυλο του ψεύδους και μου το ονόμαζες αλήθεια. Αλήθεια ήταν...μου έλεγες αλήθεια! Φεύγεις. Όλο μου το έλεγες πως φεύγεις. Mα πως φεύγεις; Πως μπορεί κανείς να φύγει από αυτό που πραγματικά είναι; Πως μπορεί να φύγει από κάπου που δεν ήτανε ποτέ! ''Επιστρέφω'' έπρεπε να μου πεις...Κοιμάσαι; Κοιμάσαι; 
...Κοιμήσου.
Τι σημασία έχει τώρα πια, ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμα, εάν είσαι ξύπνιος ή εάν ονειρεύεσαι. Εάν φεύγεις ή εάν έρχεσαι τι σημασία έχει; Εγώ πέταξα.
Έμαθα το μάθημά μου καλά...και πέταξα. 

Μου έκοψες τα πόδια ξέρεις...
Αλλά ήταν εκείνη τη στιγμή που μόλις μάθαινα να πετάω.

(- Aγάπη μου είσαι εδώ; πες μου οτι με συγχωρείς.. 
Θέλω... πρέπει να φύγω από εδώ ήρεμος.
- Μην ανησυχείς...
κι εγώ ξέρεις έχω φύγει, αλλά πάλι εδώ είμαι, εξάλλου...
σε έχω ήδη συγχωρέσει 
από την ίδια κι όλας στιγμή...εκείνη... των στιγμών της προδοσίας.)

/Από το Άγραφο Βιβλίο,  Υποθετικά σενάρια, Σενάριο συγχώρεσης I,  2018.






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...