Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

''Σύστημα ζωήs''




Σε σύστημα ζωής
απλωμένη στεγνώνει η επιφάνεια.

Καρφιτσωμένα σε πολύχρωμες πινέζες

υγραίνονται τα όνειρά μου.

Των άρθρων μου οι ζωές 
φυλλορροούν μοναχικές, μοναδικές σελίδες.

Ο ορίζοντας σταματά το βλέμμα
σε μια εγγεγραμμένη και συνένοχη ευθεία.


Ο ιστός μου πλεγμένος περίτεχνα
της ψυχής μου προστάτευε το νήμα 
με ασφαλείς, αναγερμένες ιδέες
σε υψηλό και υψίφωνο οικοδόμημα

διαπλέκoνταν η ανάσα μου,
με λογική και σύστημα,

με σύστημα κι αξίες
κι ό,τι ξεσφράγιζαν κάθε φορά οι διψασμένες μου μνήμες
σε δυο, τρεις φάσεις μεθούσα μοναχά
της κρυφής μου επιθυμίας τ'αποστάγματα.


  Αλήθεια...
   δεν θυμάμαι τίποτα!
ή δε θέλω να θυμάμαι μήπως μ΄αποκαλύψω
   και σ΄ευαίσθητη χορδή παίξω ξανά
την επιχρυσωμένη, αισθαντική,
 παράφωνή μου συγχορδία.

Μα δεν ξέρω πως...

μάρτυρας του χρόνου τώρα γίνομαι,
   της λογικής μου κυνηγός αφοπλισμένος,
στο σύστημα αρθρώνω ξανά τ' αμπαρωμένο μου γινάτι
κι όμως ακόμα 
δεν ξέρω τώρα πως....

μα υπόσχομαι 
να ξαναπλέξω δευτερόλεπτα
δένοντας γερά τα νήματα με κόκκινη κλωστή του πάθους,

υφαίνοντας διάφανα 
την κοινή, γλυκιά μας ευφορία.

/Από το Εγγεγραμμένο Βιβλίο, ΙΑς 2012


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ






Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Ασημίζουσα εικόνα



Πρώτη στάση ο νους.
Κι όλα ξαφνικά άνοιξαν σε μια πελώρια πύλη.  Μέσα στη γκριζιασμένη μέρα, όλα ασήμισαν.  Ο ήλιος παραπλάνησε τα σύννεφα κι έριξε τις ομιχλώδεις του αχτίδες να ξύσουν με νύχια μητρικά τις μαβιές βουνοκορφές του Ολύμπου.  Δυό, τρεις σειρές ακτινωτής ομίχλης έφτασαν μέχρι την θάλασσα, γλείφοντας τις ρίζες των βουνών. Η ατμόσφαιρα μύριζε καθάρια, σαν αμόλυντη παρθένα που περιμένει τον θεό έρωτα να την κουβεντιάσει με το κορμί του ανέμου. Εκείνου του δυνατού που διώχνει όλα τα σύννεφα. Ή του άλλου, που τα στάζει σε δροσοσταλιές πάνω στα κύματα, για να ξεχειλίσει ο ορίζοντας, να πηδήξει τα όρη και να φτάσει επιτέλους τη θάλασσά του στον ουρανό. Να γίνουν στην οριογραμμή τους ένα.
Κόκκινο φεγγάρι ανάβει.
Σε παγωμένη στάση, τα μάτια μου κοιτούν τον θερμα'ι'κό που παιχνιδίζει τις θαλάσσιες του κορδέλες.
Πράσινο φεγγάρι ανάβει.
Σε στροφή αριστερά, το κορμί μου αλλάζει πορεία.
Θέλω να πετύχει το ταξίδι.
Να μείνει τίμιος ο προορισμός.
Να γίνουμε κι οι δύο αιωνόβιοι συνοδοιπόροι.


Επόμενη στάση τα μάτια.
Οι Γλάροι πετούν σε κύκλους, ημικύκλια, κοχλίες και σπείρες. Διαγράφουν λέξεις και σχέδια στον ουρανό. Με μια τους κίνηση αλλάζουν οι αποχρώσεις. Ασημένιοι γλάροι. Ασπρίζοντες κύκλοι. Γλυκός ο απολογισμός στις νότες. Στροβιλίζεται ο νους σε ότι έχει ήδη ζήσει και φεύγει πια στ’ απέραντο κέντρο, σε ό,τι θα ζήσει ακόμα.

Τελευταία στάση η αλήθεια.

Κοιμάμαι σ' όνειρο.
Ξυπνώ σ’ εφιάλτη.
Τώρα μένει να ξυπνήσω ξανά.
Οι λέξεις ''ψέμα''κι ''αλήθεια'' φτιάχνονται απ’ το ίδιο αλφαβητάρι.
Μονάχα που διαφέρουν στην ουσία.
Στην ουσία των λέξεων ''θύτης'' και ''θύμα''.


Εννοιολογικό λεξικό:


Θύτης: είναι αυτός που δρα εναντίον του θύματος.
Θύμα: Ακόμα κι αν ο θύτης γίνεται το αυτόχειρ θύμα...
το θύμα θα είναι πάντα ο παθών.



/Από το Άγραφο Βιβλίο, ''ο Βασιλιάς, το παιδί κι ο Ζητιάνος'', απόσπασμα απο το κεφ. ''η γυναίκα του Βασιλιά, η μητέρα του παιδιού κι η αγαπημένη του Ζητιάνου''.ΙΑς 2011

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Ο Φίλοs



Θεέ μου άνοιξα το πακέτο σου
και βρήκα μέσα
νου φεγγαρόφωτο,
ηλιοπαρμένο σύννεφο,
μια λέξη κεραυνό
και δυό πουλιά
γλαρόπουλα,
να γεύονται αλμύρα.

Βρήκα ακόμα μέσα του
σ’ αντικριστά αποτυπώματα,
την πίστη και την εγκατάλειψη,
την υπομονή και την αδημονία,
τον μαρασμό και την ελπίδα,
το φως και το σκοτάδι,
να παίζουν όλα με το είδωλό τους
στον καθρέφτη των ματιών μου.

Στο πάτο του πακέτου σου βρήκα κι έναν ουρανό
ατέρμονο
μ' ασύμμετρα και συμμετρίες.
Κι όλα αυτά ανάκατα τα γεύτηκα,
να χαριεντίζονται με την ψυχή μου.

Τους παραδόθηκα αμαχητί...
όταν βρήκα στο πακέτο σου.
κάτω στον πάτο της παραίτησής μου 
πλεγμένο σε έντεχνη βελονιά
με κόκκινη κορδέλα υφασμένο
ένα ΦΙΛΟ!

/Από το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς 2008

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

''Προσωπίδεs Ι΄΄



Ι.
Στο πρόσωπό σου
σταυρώνεται κατάσαρκα η όψη.
Προσωπίδες πολύσπορες
αρχέτυπες παρωπίδες.
Ανήλεα ονοματίζουν οι λέξεις σου
το πρώτο μου όνομα.
Την σύγκρουση την λενε ελευθερία,
το θάνατο τον λένε Ζωή
Και σα φονιάς,  μ΄ευνουχισμένη την ενσυναίσθηση
ντύνεσαι εσύ 
ο ονειροβάτης νους- ήρωας
ξεπλένοντας τις λέξεις σου
ως Μέγας!
Φονιάς τώρα βαφτίζεται  
στον υπνοβάτη σου νου
ο ήρωας
ακόμα κι ο προδομένος 
μεταφράζεται τώρα προδότης
ως να 'ναι αυτό η μόνη, 
στο πατριαρχικό σου παραλήρημα
η μόνη αλήθεια.

Σε τελματώδη σημεία 
η μοναδικότητα δαχτυλοδείχνεται 
περήφανη στον καθρέφτη
αυτοστεφανομένη η δοξασμένη σου έπαρση,
μοιραία, αναίσχυντη και έρμαια μόνη. 

Στα βράδια μου όμως να ξέρεις...
σωπαίνουν οι παντοκράτορες κορυδαλλοί
φωνάζουν μονάχα τ’ αηδόνια
Δροσίζουν αέρα οι αέρινες μου ουτοπίες
τη νύχτα σου που γεμίζουν 
2Χ2 τρύπιοι τοίχοι-φαντάσματα
και ποιητικά εξαερίζεται έτσι μονάχη
η ασφυξία!
Στιγμές, στιγμές
σου βγάζω λοιπόν πια τη μάσκα
στιγμές στιγμές...

ποτέ δεν σε πιστεύω.

Ξεφλουδίζεσαι εσύ απάνθρωπος
και γίνομαι εγώ επιτέλους 
ξανά Ανθρωπινή.

/Aπό το Άγραφο Βιβλίο, αποσπ.  ''Συμπεφωνημένες κοινές αλήθειες'', ΙΑς, 21-12-11

ΣΗΜΕΙΩΜΑ της καλλιτέχνιδος:
’’ Πάνω από τους νόμους και τους επιβεβλημένους όρους υπάρχει η συνείδηση και πάνω από τη συνείδηση, οι συμπεφωνημένες κοινές αλήθειες και πανω από αυτές οι  πανανθρώπινες διαχρονικές αξίες  και ίσα με αυτές...η αντικειμενική αλήθεια..’’

Oι ''προσωπίδες Ι'' και ΙΙ, γράφτηκαν πάνω στη μουσική του Corecki και στο αναρτημένο βίντεο. Είναι μια κραυγή εναντίον του φασισμού που εγκλημάτισε τόσο πολύ απέναντι στην ανθρωπότητα κι ακόμα συνεχίζει να υπάρχει. Οι μνήμες μας ζουν αλλά δεν συγχωρούν!
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα γνωστά μας είναι πιθανή.
ΙΑς

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

''the lovers''/ Oι Εραστέs - ''The Great Wall Walk''


''Η γη είναι μικρή και μπλε.
Είμαι μια μικρή ρωγμή μέσα της.
Huang Xiang, 2ος αιώνας
Εξομολογήσεις από το Σινικό Τείχος
Από εδώ πάνω, η γη μοιάζει μικρή και μπλε.
Γιούρι Γκαγκάριν, πρώτος κοσμοναύτης.
Ο Ulay κι εγώ τελειώνουμε τις σχέσεις μας με αυτό το έργο.
Η ιδέα είναι να προσεγγίσουμε ο ένας τον άλλον,
από τα δύο 'ακρα του Σινικού τείχους της Κίνας.
Ο Ulay ξεκινά από την έρημο Γκόμπι
κι εγώ αρχίζω από την Κίτρινη θάλασσα.
Συναντιόμαστε στα μισά του δρόμου.
Ο καθένας μας περπάτησε 2000 χιλιόμετρα
για να πει
Αντίο.''


/Marina Abramovic



διάρκεια Δρώμενου 90 ημέρες.
Τελευταία συνάντηση στις 3 Ιουνίου 1988.
..........................................................

η ''κόκκινη κορδέλα''
καταθέτει την τελευταία ποιητική της σκέψη, σαν δώρο στους αναγνώστες της.



Αγαπητοί αναγνώστες,
η ''Kόκκινη κορδέλα'' τελεί πλέον υπό ριζική ανακαίνιση.
Ότι κατέθεσε στις ξένες τράπεζες κατέθεσε. Ό,τι περουσιακό στοιχείο τιμής κατοχύρωσε στον μικρόκοσμό της, κατοχυρώθηκε.  Σκέφτεται τώρα πια σε ποιό θέμα θα συνεχίσει. Από την μια οι ποιητικές της ανησυχίες περασαν κι αυτές στην ιδιωτικο-ποίηση. Από την άλλη όμως και η πολιτική ταπετσαρία δεν της ταιριάζει, παρότι ο Εγωιστής Γίγαντας της παγκοσμιο-ποίησης ζήλεψε τους μικρούλιδες της γειτονιάς των ξέφραγκων αμπελιών και τη απλο-ποίηση της οικίας της σκέψης! 
Μπορεί ο λαός μας να μην το έχει πει ακόμα, αλλα το' χει καταλάβει πιά πως ο εγωισμός και η βουλημία που δέρνει τα ''μεγάλια κεφάλια'' θα γυρίσει αντανάκλαση στο νου τους και θα τους ξεκάνει μια κι έξω. Θα καταντήσει λοιπόν ο εγωιστής Γίγαντας χαλκομανία - πατημασιά της άνανδρης έπαρσής του. . Αυτό συμβαίνει πάντα οταν ο Γίγαντας τα θέλει όλα κι ακόμα παραπάνω απο τα όλα του κόσμου. Γιατί όσα κι αν δώσει ο μικρούλης δεν μπορεί να δώσει  πιο πολλά κι από τα πάντα. Δεν γίνεται. Οι τράπεζες χωρίς τους πελάτες τους πλέον δεν υφίστανται κι ας παλεύει το σύστημα να κρατήσει άσβεστη τη φλόγα και λαμπερό το φως του απο τις πολλές μικρές πυγολαμπίδες.
Η ''κόκκινη κορδέλα'' ούσα η απειροελάχιστη γραμμή που ξεχωρίζει ή ενώνει τις διαφορες του κόσμου δεν περιμένει να γίνει γιγαντιαία. Σαν τη γραμμή του ''είμαι'' και ''δεν είμαι'', του ''έχω'' και ''δεν έχω'', της διπλής όψης του ίδιου νομίσματος που παντα κολλάει στη ρίψη και στην μεταφραση, έτσι κι εκείνη θα παραμένει ορατά αόρατη στα λόγια και θα αναπτύσσει τις Εικαστικές της ανησυχίες όπως ορίζει η ανοριακή φύση του καλλιτέχνη.
Η ''κόκκινη κορδέλα'' θα γίνει ο καλλιτεχνικός μας μπερντές κι όλοι γύρω της θα πλέξουν με την φωνή τους τις φιγούρες τους, σε τούτο το νέο θέατρο σκιών.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

''Άνθρακας ο Θησαυρός''



Δυό πόρτες έχει η ζωή.
Ξέρεις και ξέρω πως έχει δυό πόρτες!
Μια την φανταστική και μια τη πραγματική. Αλλά και η πραγματική έχει πάλι δυο πόρτες. Την μια τη δική σου και την άλλη του αλλουνού. Αλλά και η δική σου πάλι έχει δυό πόρτες. Αυτή που θέλεις να ‘χεις κι αυτή που έχεις στ’ αλήθεια. Αλλά κι αυτή που θέλεις να 'χεις, έχει κι αυτή ξανά δυο πόρτες. Αυτή που θέλεις για σένα μονάχα κι αυτή που θέλεις για τον άλλον αποκλειστικά. Μα κι αυτή που θέλεις για σένα μονάχα έχει πάλι δύο πόρτες. Αυτή που φεύγει για το μέλλον κι αυτή που τρέχει στο παρελθόν. Αλλά κι αυτή που φεύγει στο μέλλον πάλι έχει δύο πόρτες. Την είσοδο και την έξοδο...
μμμμμμμ... 
Τελικά προβλέπω έτσι όπως το πας να μένεις με το πόμολο στο χέρι και να διερωτάσαι!

Γιαυτό...μανδάμ
άσε τις πόρτες κλειστές κι άνοιξε κανα πατζούρι...

ΟΠΑ!
...χο χο χο...
...έρχεται ο Αη Βασίλης!

/Από το Άγραφο Βιβλίο, κεφ. ''από μια θηλυκιά που σκέφτεται στα κλασσικά του μπεεεεε''

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

ΑΛΛΛΑΗ ΣΚΗΝΙΚΟΎ


ΑΝΑΚΕΝΩΣΗΣ:

''Πολούνται ηλικά ανασύνθεσης

σε τιμη ευκαιριακή

οσο οσο toso

οτι παρης ενα γιουρω...

...ας το αυτό κανει

τσαμπα πραμα!''





Ανακοίνωση: Η κοκκινη κορδελα το πηρε αποφαση δεν κλεινει το μαγαζι...Όχι τοσο καιρό εφαγε μαζι σας ψωμί κι αλατι.  Γι αυτο θ'
ανακαινίσει το σπιτικό της...με νεες εικόνες από το καλλιτεχνικό γιγνεσθαι, ξεκινώντας από την ρήση:       ''Ανθρακας ο Θησαυρός''
                   
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...