Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

ΑΥΤΟΓΝΩΣΤΙΚΟ ΣΤ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ



Πείτε μου ότι γκρεμίστηκε ο κόσμος σας
αυτός που κτίζατε πέτρα την πέτρα
με νερό ολόδροσο σταγόνα την σταγόνα
ποτίζατε τον μέλλοντα χρόνο...

σ’ ένα τεράστιο ουρανοξύστη τον φτάσατε θαρρώ
και τώρα εγώ τον καμαρώνω
μέχρι να φτάσει η ζήλια μου και πάλι... 
και με το πόδι σ' άγονο νου
μ' αφέλεια να τον πατώ
να τον διαλύω

σκόνη στην σκόνη γκρέμισα
χώμα στο χώμα 
να κυκλωθεί έτσι απλά η επιθυμία

Πείτε τώρα οτι φτιάξατε εσείς τις λέξεις
κι εγώ τις άκουσα, τις ένοιωσα, τις έκανα δικες μου
τις έγραψα ξανά σ’ ένα χαρτί και τώρα τις πουλάω
διπλές, τριπλές και καλοκερδισμένες
τις έννοιες τους να τριγυρνώ αχώνευτα 
σε σκέψεις χιλιοειπωμένες

χώμα στο χώμα σκόρπισα
σκόνη στη σκόνη 
να κυκλωθεί  έτσι απλά η επιθυμία

Πείτε λοιπόν πως σβήσατε την έρημο
μ’ ένα χαμόγελο αποθήκη
μ' ακόμα αστείρευτη είπατε
πως κάθεται στο χέρι σας η δίψα
κι εγώ τώρα με μανία τη φυσώ
μες το δικό μου στόμα
και νιώθω έτσι για μια φορά,
ξανά τον εαυτό μου

σκόνη στη σκόνη στέρεψα
χώμα στο χώμα 
έτσι, απλά να κυκλωθεί η επιθυμία

Και τώρα λύστε μου την απορία

αφού σας τα πήρα όλα
και τα έσπειρα σ' άνυδρη γη
τώρα ...
τι μένει πια να πάρω για τον κενό εαυτό μου?

και τώρα πείτε μου
πείτε μου ένα τελευταίο ακόμα...

αφού από εσάς τα έκλεψα
αστείρευτη πηγή των αγαθών μου
ποιος στην ουσία...Ποιος...
είναι ο κερδισμένος?

/Από το Άγραφο Βιβλίο  ΙΑς 2013, Αυτογνωστικό ΣΤ ΄Δημοτικού κεφ οι σελιδοδείκτες του ΕΜ


                                                                        
                                                                                     σχέδιο με μολύβι σε χαρτί , 2012


Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Τίποτα πιο πολύ


''Της Αγίας Γυναίκας σήμερα... Σουλιώτισσες, Μήδειες, Σουφραζέτες, Δαιμόνιες, Μητέρες, Σύντροφοι, Θηλυκά παντός τύπου, στις ανοιχτές σου πόρτες , ή στα κλειστά σου παράθυρα, ότι, όπου κι άν είναι....εκείνες πάντα θα κυοφορούν''
                               

Αφιερωμένο στην γυναίκα μάνα.


Είμαι τα χέρια του
είμαι τα πόδια του
είμαι το κάθισμά του
είμαι ο καθρέφτης που ζητά
να βρει τα είδωλά του.
Είμαι η γνώση του
είμαι η ασπίδα του
στον πόνο είμαι η γιατρειά του
η ανάσα,
η ζωή
κι η ελπίδα του
είμαι όλα αυτά
μα τίποτα πιο υψηλά του
γιατί απλούστατα εγώ…
Εγώ είμαι η μαμά του!

  /Από το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς 2004, κεφ. Α.Κ


 Photo by Dorothea Lange (Ντοροθέα Λανγκ)  1936, στις Ηνωμένες Πολιτείες (Nipomo, California).
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...