Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Η γαλήνη

 



  Βουτιά στα βάθη που αντέχεις.

   Τόσο όσο να μην τρελαθείς.

  Πάρε βαθειά ανάσα και βούτα.

  Βούτα στην ψυχή σου αχόρταγα.

  Ψάξε να βρεις τι σε πονά.

 Πάτα το.

  Να το πονέσεις ακόμα πιο πολύ

  τ’ακούς?

  Πιο πολύ.

  Μετά από αυτό έρχεται η Γαλήνη.

 Στο υπόσχομαι.

  Και η Γαλήνη δεν έχει κενό,

  έχει Αρμονία!


πό το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς ''08




Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Ο Δρόμος

                       

Σε τούνελ δρόμου βρίσκομαι.
Η ημέρα εμπρός μου περπατά γυρνοφέρνοντας τη νύχτα
σε δυο κατευθύνσεις αντίστροφες.
Μετέωρο το βήμα βουλιάζει το χρόνο.
Ο νους μου εκλιπαρεί
ψηλαφώντας τα σημεία.
Όποια απ’ αυτά μου ανήκουν
τα κρατώ σφιχτά για σημάδια.
Όποια απ΄αυτά αρνούμαι
απλά τα μεδοδεύω.
Και ας είναι πληγή
και ας είναι απουσία.
-.-
Η είσοδος τρέχει πισωγυρνώντας το μέλλον
τα μάτια στο φως ραγίζουν το ''φεύγα''.

Κοντοστέκομαι..

Και τότε να δεις κάτι
κάτι συμβαίνει!

Η έξοδος απέναντι
πλησιάζει ξανά την ουτοπία.
Προστρέχει στα σημεία φυγής
που μου έχουν ασίγαστα απομείνει.

Εκεί που στα πόδια
το σκοτάδι τρικλίζει το νου
και το φως περιπλανιέται.
-.-
Αν κάποτε μεγεθυνθεί η νύχτα
στα σχήματα, αν τραφεί η σκιά
ίσως πάλι να γίνει,
ως θαύμα της φύσης
η αντίστροφή της πορεία!

Τότε...
Tο φως θα φωτίσει ισάξια το μέσο χρόνο
και η μέρα θα καλύψει
σε ισόποσες κηλίδες τη νύχτα.

Τότε...
Το φως θα μου λεκιάσει
γλυκά πια τη μνήμη.

-.-

Είσοδος γίνεται πάλι η έξοδος μου.
Βαθιά ροή στο πεπρωμένο.
και η έξοδος είσοδος
στο φως που μου ανήκει!


/Από το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς 2012




υγ. Σήμερα έφυγε από τη ζωή, απρόσμενα ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Έφυγε σε στιγμές δημιουργίας...ανεπιστρεπτί για τον Άχρονο κόσμο. Έφυγε από την αδυσώπητη ταχύτητα! Η Κόκκινη Κορδέλα, ως κοινή, μικρή πυγολαμπίδα αφιερώνει την ανάρτηση της στην μνήμη του!


Το Artvideo ''Σημείο Φωτός'' δημιουργήθηκε από την καλλιτέχνη το 2009.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Κουνs που σε Κούναγε


Μπαλονάκι κόκκινο αρμενίζει
στο μυαλό μου
ήλιον σε ήλιο
κατακαημένο μαύρισμα...
όη παναήαμ, όη
μην μ' ασπρίσεις νωρίς

Σε μάτιασα
να μην βασκάνεις τον άνεμο
που μ’ανεμογκάστρι έσκουξεν η μοίρα.
Αχ κατακαημένη μου Ρούμελη
ρούφα τ’ αυγό σου
που αλάφρωσεν επιτέλους μελάτο
κι ευχαριστήσου την Αυγή που ξημερώνει
στο δρόμο που χάραξαν οι τράπεζες
στα επιτραπέζια παιχνίδια της γειτονιάς
ετούτη την παγκόσμια μέρα!!!

Παρακάλα θεέ
να φαγωθούν μεταξύ τους 
για να ξαναγεννηθεί 
εκείνη η πλαστική εικόνα της φύσης
που φτιάχνεται με χώμα, ήλιο και νερό.

/Από το Άστεγο Βιβλίο, ΙΑς 2008-12


υγ. Κι εγώ ένα μικρό, μικρούλι κι άγουρο ποίημα είμαι…
γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει?




υγ. Εδώ βλέπουμε το εργαστήριο του Αμερικάνου ''καλλιτέχνη'' Jeff Koons, στο οποίο δουλεύουν πάνω από 20 νέοι καλλιτέχνες....για πάρτη του. Πηγή: ART NEWS BLOG

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ στα νέα Ελληνικά, 
(για τους καινούργιους μας αναγνώστες)

Balonaki kokkino armenizei sto mialo mou
hlion se hlio
katakahmeno mavrisma
oh panaiam
oh
mhn m;aspriseis nwris

se matiasa
na mhn vaskaneis ton anemo
pou m; anamogastri eskouksen h moira
AXXXX
katakahmenh Roumeli
roufa t; avgo sou
p; alafrwsen epitelous melato
ki euxaristhsoy thn augh pou ksimerwnei
ston dromo pou xaraksan oi trapezes
sta epitrapezia pexnidia ths gitonias
etouth thn pagkosmia mera!!!!

Parakala thee mou
na fagwthoun metaksi tous
gia na ksanagennhthei
ekeinh h plastikh eikona ths fyshs
poy ftiaxnetai me xwma, hlio kai nero.

/Apo to Astego Biblio, ias 2008-12








Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

'' O άλλοs εγώ''








Καταπίνοντας τις λέξεις  αύριο και  απουσία
κοιμήθηκα στην αγκαλιά σου.
Ο χτύπος του ρολογιού πέρασε πάνω από τα κεφάλια μας 
και άγγιξε απαλά την μυρωδιά της συγχορδίας

Εγώ εκεί, εσύ εδώ
κι οι δυό μαζί  
χώρια δεμένοι
με μια κορδέλα κόκκινη
στη μέση της μνήμης μας ανταμωμένοι.
    -.-
Αχ, γλυκιά μου ένωση
πανώρια όψη των αντιθέτων
και σύμπτωση ανείπωτη των άκρων
Αγαπημένη, χειροπιαστή μου ουτοπία
  -.-
Είμαι πια εκεί
που ποτέ δεν ήξερες  πως θα ‘ρθω
κι είσαι πια εδώ
που ποτέ δε θάρρεψες πως θα ‘ρθείς.
 -.-
Χωνεύοντας τώρα τη λέξη πεπρωμένο
βρίσκεσαι μέσα στης μιας στιγμής την απόφαση
Εντός
κι ας μη ζεις μέσα στον τόπο
μήτε στο νου μου πεπερασμένος
Εντός
σαν άγνωστος, αφάνταστος
ασύλληπτος κι αόρατος  
Παρών.

/Από το Άγραφο Βιβλίο, Ιας  2012

kandinsky


Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Με μιάs γουλιάs κρασάκι




Όσο μεγαλώνουμε εμείς
ψυχή μου...
μεγαλώνει κι η ημέρα που μας σκεπάζει.
Ο χρόνος μας απλώνεται υγρός, 
σ΄αθέριστες ώρες.
Στοχαστικά δεμένος 
απ' την ανατολή μέχρι τη δύση.
Να δεις που έτσι ιδωμένος... 
μας περισσεύει κιόλας!

Όσο μπορούμε ν' αγαπάμε 
μ'αυτό τον τρόπο,
φτάνει...

/Από το Άγραφο Βιβλίο, IAς ''12





Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

''Oι 5 Δρόμοι''


 ‘’Δυό πόρτες έχει η ζωή. Ξέρεις και ξέρω πως έχει δυό πόρτες! Μια την φανταστική και μια τη πραγματική. Αλλά και η πραγματική έχει πάλι δυο πόρτες. Την μια τη δική σου και την άλλη του αλλουνού. Αλλά και η δική σου πάλι έχει δυό πόρτες. Αυτή που θέλεις να ‘χεις κι αυτή που έχεις στ’ αλήθεια. Αλλά κι αυτή που θέλεις να 'χεις, έχει κι αυτή ξανά δυο πόρτες. Αυτή που θέλεις για σένα μονάχα κι αυτή που θέλεις για τον άλλον αποκλειστικά. Μα κι αυτή που θέλεις για σένα μονάχα έχει πάλι δύο πόρτες. Αυτή που φεύγει για το μέλλον κι αυτή που τρέχει στο παρελθόν. Αλλά κι αυτή που φεύγει στο μέλλον πάλι έχει δύο πόρτες. Την είσοδο και την έξοδο...’’

...Γι αυτό σου λέω
άνοιξε το παράθυρο.
Η σκόνη από τις γρίλιες τρεμοπαίζει την ανάγκη.
Kι όσα σου χόρευαν αστραφτερά τον παρελθόντα χρόνο
τον μέλλοντα θα λάμψουν πάλι στα μάτια σου
μ΄ενεστώτα ζυμωμένο.
....
Ήλιοι μικροί, ηλιόσποροι
                          /άσπαστα όνειρα, χαμένα
Ασπρόφτεροι ουρανοί, ατέρμονοι
                             /ματόκλαδα δειλά κι αμπαρωμένα
Χαμηλόφωτες πυγολαμπίδες, πολύλογες
                      /στόματα αδιάφορα, σβησμένα
Δυό πόρτες σ' αναμονή, ορθάνοιχτες
                           /πόδια ασταθή και λασπωμένα.
.....
Γι αυτό σου λέω...
Άνοιξε το παράθυρο
και κοίτα απ΄έξω της ζωής
τις ζωγραφισμένες μας εικόνες,
τη σκόνη του χρόνου που μιλά
κι εκεί έξω
την Άνοιξη που ζευγαρώνει στο Χειμώνα.
......
(Τα δέντρα της μπουμπουκιάζουν 
πολύχρωμα τα χιόνια
τα πουλιά της ταξιδεύουν 
σμηνόπληκτοι οι δρόμοι
ο ήλιος της αστράφτει 
ολόγιομο το φεγγάρι
κι η μέρα ξημερώνοντας μικρά, μικρά πεφταστεράκια
στα δάχτυλα των παιδιών  
μετρά αισθαντικές τις νύχτες.)
.....
Στο στόμα των μεγάλων 
υπερασπίζονται οι ώρες τις κόκκινες κορδέλες 
και τα πένθημα πρόσωπα 
κρατούν ψηλά τ' άσπρα τους μπαλόνια
Ο έρωτας μοιράζει  τα ουράνια του τα τόξα,  
αιώνια ζωντανός μα αστείρευτα θλιμμένος
και κάθε αγάπη ξεχυλίζει τις λέξεις


επίδοξα τρανές μ' αλύτρωτα μόνες.
......



Γι αυτό σου λέω...
Άνοιξε το παράθυρο
έξω ανασαίνει η Άνοιξη 
μες την καρδιά του Χειμώνα
κι εμείς μπορούμε μέσα μας πάλι, 
να αισθανόμαστε
να αισθανόμαστε ασφαλώς δικαιωμένοι,
στο Φως της αγάπης  
που συντροφικά
 Μας ανθίζει.

/Από το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς ''12


σημείωμα της καλλιτέχνιδος:

Το κλειδί της Ευτυχίας βρίσκεται στο πόσο κανείς μπορεί να προσαρμοστεί στα δεδομένα που βάζει για αυτόν η ζωή. Αυτή η ικανότητα βοηθά ν΄αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της που είναι άρρητα δεμένο με τή δική μας μεγαλοπρέπεια να υπάρχουμε μέσα της, ισάξια!
Η ΖΩΗ μας χαρίζει 5 ΔΡΟΜΟΥΣ πίσω από κάθε πόρτα που ανοίγεται...
τον δρόμο να μπορείς
να Την ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ,
να Της ΜΙΛΑΣ,
να Την ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΑΙ,
να Την ΑΓΑΠΑΣ
και να Την ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ.



η εισαγωγή είναι ένα αυτόνομο κείμενο με τίτλο: ''δυο πόρτες έχει η Ζωή'' από το Άγραφο Βιβλίο, 2011


Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

''Με μιαν άλλη ματιά''


έργο από το ζωγραφισμένο Βιβλίο
''Κωδικοί Ανάγνωσης''


Η ''κόκκινη κορδέλα'' κάτω από την ανάγκη της να συμβιώνει με όλες τις μορφές των τεχνών και με την ιδιότητά της να βρίσκεται στην ενδιάμεση γραμμή του ορίζοντα, ισορροπώντας στην μέση των αντιθέτων, τολμά κι ''αγγίζει'' με το βλέμμα της κάθε τι καλλιτεχνικό που καταφέρνει να υπερτερήσει σε αξία ανάμεσα σε δύο αντίρροπες καταστάσεις. Δημιούργησε λοιπόν μία νέα σελίδα, με τίτλο: ''Με μιαν άλλη ματιά'' που θα φιλοξενεί κάθε άξιο έργο, από κάθε είδος της Τέχνης προσπαθώντας να βρει την Χρυσή τομή που το κάνει τόσο ιδιαίτερο.

1η προσέγγιση:
ποίημα: ''ΜΑΡΙΑ'',της Ελένης Λιντζαροπούλου.

Η Ελένη Λιντζαροπούλου γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1962. Σπούδασε Θεολογία, Θεατρική Εμψύχωση, Δημόσιες Σχέσεις και Διοίκηση στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Συνέχισε τις σπουδές της στο τμήμα της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας της Παντείου.
Εργάστηκε ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού και είναι η Υπεύθυνη Δημοσίων σχέσεων του Δήμου Κορυδαλλού.
Στο πλαίσιο ακαδημαικής έρευνας ασχολήθηκε με την ανίχνευση των θρησκευτικών και Χριστολογικών στοιχείων στο έργο Σύγχρονων Ελλήνων ποιητών συγγράφοντας 2 εργασίες ''Δ.Π Παπαδίτσας εν Πάτμω - Θρησκευτικό συναίσθημα και  αποκαλυπτικό μήνυμα'' και ''Συντροφεύονταςτις ακριβές μας αμφιβολίες, Χριστολογικά και θρησκευτικά στοιχεία στο έργο του Μ. Αναγνωστάκη''.
Εχει διασκευάσει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά, γράφει λογοτεχνική κριτική. Τα ποιήματά της  διακινούνται στο διαδίκτυο στα τρια αρχικά μπλογκ που δημιούργησε με τα ψευδωνυμα: ''big mama'', ''ζαχαρι αχνη'', κι ''αλατι ψιλό''. Το τελευταίο της βιβλίο εκδόθηκε πρόσφατα με τον τιτλο: ''o Βασίλης κι ο Αη Βασίλης''.
τις δημοσιεύσεις της θα τις βρείτε στα 3 βασικά της μπλογκ.

http://bigbigmama.blogspot.com

http://zaxariaxni1.blogspot.com/2011/11/blog-post_28.html

http://alatipsilo.blogspot.com/

Οι ανατρήσεις βρίσκονται στο δεξί μέρος της ιστοσελίδας.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων τους τιμόμενους που θα φιλοξενούνται, εν καιρώ στη σελίδα καθώς και τους αναγνώστες της.
ΙΑς
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...