Σε σύστημα ζωής
απλωμένη στεγνώνει η επιφάνεια.
Καρφιτσωμένα σε πολύχρωμες πινέζες
υγραίνονται τα όνειρά μου.
Των άρθρων μου οι ζωές
Καρφιτσωμένα σε πολύχρωμες πινέζες
υγραίνονται τα όνειρά μου.
Των άρθρων μου οι ζωές
φυλλορροούν μοναχικές, μοναδικές σελίδες.
Ο ορίζοντας σταματά το βλέμμα
σε μια εγγεγραμμένη και συνένοχη ευθεία.
Ο ιστός μου πλεγμένος περίτεχνα
της ψυχής μου προστάτευε το νήμα
με ασφαλείς, αναγερμένες ιδέες
σε υψηλό και υψίφωνο οικοδόμημα
διαπλέκoνταν η ανάσα μου,
με λογική και σύστημα,
με σύστημα κι αξίες
κι ό,τι ξεσφράγιζαν κάθε φορά οι διψασμένες μου μνήμες
Ο ορίζοντας σταματά το βλέμμα
σε μια εγγεγραμμένη και συνένοχη ευθεία.
Ο ιστός μου πλεγμένος περίτεχνα
της ψυχής μου προστάτευε το νήμα
με ασφαλείς, αναγερμένες ιδέες
σε υψηλό και υψίφωνο οικοδόμημα
διαπλέκoνταν η ανάσα μου,
με λογική και σύστημα,
με σύστημα κι αξίες
κι ό,τι ξεσφράγιζαν κάθε φορά οι διψασμένες μου μνήμες
σε δυο, τρεις φάσεις μεθούσα μοναχά
της κρυφής μου επιθυμίας τ'αποστάγματα.
Αλήθεια...
δεν θυμάμαι τίποτα!
ή δε θέλω να θυμάμαι μήπως μ΄αποκαλύψω
και σ΄ευαίσθητη χορδή παίξω ξανά
της κρυφής μου επιθυμίας τ'αποστάγματα.
Αλήθεια...
δεν θυμάμαι τίποτα!
ή δε θέλω να θυμάμαι μήπως μ΄αποκαλύψω
και σ΄ευαίσθητη χορδή παίξω ξανά
την επιχρυσωμένη, αισθαντική,
παράφωνή μου συγχορδία.
παράφωνή μου συγχορδία.
Μα δεν ξέρω πως...
μάρτυρας του χρόνου τώρα γίνομαι,
της λογικής μου κυνηγός αφοπλισμένος,
στο σύστημα αρθρώνω ξανά τ' αμπαρωμένο μου γινάτι
κι όμως ακόμα δεν ξέρω τώρα πως....
μα υπόσχομαι
να ξαναπλέξω δευτερόλεπτα
να ξαναπλέξω δευτερόλεπτα
δένοντας γερά τα νήματα με κόκκινη κλωστή του πάθους,
υφαίνοντας διάφανα
την κοινή, γλυκιά μας ευφορία.
την κοινή, γλυκιά μας ευφορία.
/Από το Εγγεγραμμένο Βιβλίο, ΙΑς 2012