Οι Tρειs χρόνοι

Ι .                                    '' Όταν... στο παρελθόν''

Όταν γλύφαμε τον πάγο του ψυγείου που έφερνε ο παγοπώλης

παγωτό μοιρασμένο, βρόμικο και φρέσκο κομμάτι ουρανού και γης...

Όταν πηγαίναμε για μπάνια με το Κτελ

κι ενώναμε τις άκρες της πόλης με υγρό μπουρνουζάκι...

Όταν όλη η γειτονιά μαζεύονταν σε μια τηλεόραση μοναχά

εκεί στην ταράτσα της μοναδικής πολυκατοικίας 
που έβλεπε μόνιμα φωτισμένη την ακρόπολη 

σε μια διαχρονική οθόνη ρέμβης...

Όταν οι εσωτερικές αυλές έπλεκαν ειδύλλια με βελονάκι, 

σε μυρωδιές βασιλικού και γλυκοκέραστο νεράντζι...

Όταν τα πλεγμένα κοτσιδάκια φύτευαν τα κουκλίστικα πιατάκια του τσαγιού στο χώμα

με τ'όνειρο να τα ξαναβρούν στην ανασκαφή του χρόνου...

Όταν ο καραγκιόζης έπαιζε τον ''Μεγαλέξανδρο'' αγράμματο στο κοινόβιο δρόμο

με κοοοοκοκ, σάμαλιιιι, πατατακιαααα...

και το μαγαζάκι των παιδιών στη γωνιά του τετραγώνου πουλούσε κούκλες ξεχτένιστες,

κλασσικά εικονογραφημένα και πλεχτά γιακαδάκια...

Όταν το ένα ποδήλατο πήγαινε οικειοθελώς τράμπα σ'όλα τα γειτονόπουλα 

συντροφιά με τα ματωμένα γόνατα της μάθησης...

Όταν ο γιαουρτάς στο δίτροχο μαγαζάκι του έφερνε τα πήλινα κεσεδάκια με το άσπρο γιατρικό χτυπημένο από τη βραδινή του αγρύπνια, φωνάζοντας έξω από το παραθύρι...

Όταν ο ακονιστής, ο ακορντεονίστας, ο παλιατζής κι ο Βέγγος συναντιόντουσαν στο σταυροδρόμι μ' ετοιμοπαράδοτο το χέρι της καλημέρας...

Όταν ο ''foto Καλογήρου'' 

πουλούσε τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του μαζί με τις αποκριάτικες στολές

και κάτω από τα βλέμματα της Τζένης, της Ρένας,

της Αλίκης και του Σπύρου....

Όταν οι ασπρόμαυρες εικόνες φάνταζαν τότε πολύχρωμες ζωές...

Τότε...

ναι τότε...

Όλα τ΄αδύνατα

μπορούνε τώρα 
να γίνουν δυνατά...

και το μέλλον να πάρει χρώμα ζωής!

/Από το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς

                       ''η φωτογραφία  του Σταθμού του Θησείου είναι δημιουργία του pavlost Gpa 

                                                   https://www.facebook.com/pavlostz ''