''πόλις εν δυνάμει νο 3'', 1.10x85εκ, ακουαρέλα, μελάνια και ξυλομπογιές σε ξύλο θαλάσσης, 2016. (Συμμετοχή στην ομάδα Αυτοβιογραφικά συστήματα, Art Athina 2016) |
Η Πόλη μας...
φτερά ξερά
φύλλα σαπισμένα
σπασμένες λέξεις,
λέξεις...
λέξεις...
Μία Λέξη
σε συσσωρευμένα ερείπια
Μα δεν είναι μονόπολη
η πόλη μας
να παίζεται μοναχά με έναν παίχτη
και η ψυχή της...
είναι δένδρο που απλώνεται
είναι δένδρο που απλώνεται
ίσια ψηλά απ' τα ριζά της
μακραίνει
στον ουρανό το παρελθόν
βαθαίνει στη γη το
μέλλον
νοτίζει στις θύμησες
το χώμα
κλωνάρια π' ανθίζουν τ' ανεκπλήρωτα σχέδια
υψώνονται στα σύννεφα υδροδοτούσες οι ψυχές
και να που τώρα
να που ελπίζω...
να που ελπίζω...
Ελπίζω σε μια λέξη...
να γίνουν δυό τα χέρια
τέσσερα τα πρόσωπα
οκτώ οι κραυγές
δεκάξι οι μνήμες
να γίνουν αμέτρητοι χείμαρροι
που θα φωνάζουν μια λέξη...
Ελπίζω
ελεύθερο πουλί να
ξαποστάσει πάλι, σε λεύτερα κλαδιά
Ελπίζω
στο θρόνο του νου!
/Από το Άγραφο Βιβλίο, 20-12-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου