Συνέντευξη στην ιστορικό τέχνηs Βασιλική Βαγενού

''όσο όμως το βίντεο προχωρά τα διαστήματα των εικόνων μικραίνουν, οι συνθέσεις πληθαίνουν, 

τα πρόσωπα ανακατεύονται, η ταχύτητα μεγαλώνει και οι αλλαγές των προσώπων συντομεύουν σε γραμμές και σχήματα. 

Η παραστατική εικόνα όταν συμπυκνώνεται γίνεται απλή γεωμετρία''

 Η εικαστικός Ιωάννα Ασσάνη μιλά για την προσωπική της παραγωγή στην οπτικοακουστική τέχνη, για την ιδεολογία και την αισθητική του μέσου, τις αρετές και τις «αδυναμίες» του, με αφορμή τη συμμετοχή της στην ομαδική έκθεση video art με τίτλο «Εντός/εκτός εαυτού» (Booze Cooperativa, 11-13 Οκτωβρίου), στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Τέχνη και τρέλα», που διοργανώνεται από την Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.) σε συνεργασία με τον Δήμο της Αθήνας (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.).

Στο βίντεο με τίτλο Ιχνηλάτης που παρουσιάζεται στην έκθεση «Εντός / Eκτός Eαυτού», η μόνη σταθερά μοιάζει να είναι ο βηματισμός μιας γυναίκας πάνω σε μεταβαλλόμενες επιφάνειες, ενώ γύρω της δημιουργούνται διαφορετικοί κόσμοι. Ποια είναι η ιδέα του συγκεκριμένου έργου;

   Κλήθηκα να φτιάξω ένα βίντεο που να έχει σχέση με την τρέλα. Εμπειρία επάνω στο θέμα δεν είχα. Θυμάμαι όμως που κάποτε συνάντησα στον δρόμο έναν άνθρωπο με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, ο οποίος μιλούσε μόνος του στα αγγλικά. Συζητούσε με τον κανένα, πιθανόν στη μητρική του γλώσσα. Αυτό το γεγονός με έκανε να σκεφτώ πως ο άνθρωπος ήταν ακόμα δεμένος με το παρελθόν, τη γλώσσα, τις αναμνήσεις του. Ο κόσμος του, έτσι όπως τον είδα τότε, μου φάνηκε πως ήταν σπασμένος σε ασύνδετα κομμάτια με επτασφράγιστες οριογραμμές, ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία. Σα δομικό εργαλείο αυτή η παρατήρηση μου έδωσε την ιδέα να σπάσω στο βίντεο τα στιγμιότυπα μιας πράξης ενός ανθρώπου, για την ακρίβεια της τονικά ανεστραμμένης του σκιάς, που ψάχνει στην άμμο, που ιχνηλατεί στα αδιέξοδα σημεία των κόκκων της. Η τονική αυτή αναστροφή εξυπηρέτησε τους συμβολισμούς της πράξης και τη νοηματική γλώσσα του βίντεο. Μου έδωσε την ευκαιρία να μεταβάλω την ανθρώπινη φιγούρα από μάζα σε επίπεδη και να την αναγάγω σε φωτεινό σηματοδότη του ίδιου της του ταξιδιού. Η ζωή έγινε θάλασσα, το σώμα αιωρήθηκε στο νερό, στάθηκε είδωλο σε παράθυρο στον αέρα, ο βράχος παρέμεινε ο αμετακίνητος φραγμός. Περιόρισα οπτικά τα γεγονότα σε κοίλα σχήματα. Είναι η δεύτερη φορά που χρησιμοποιώ στα βίντεο βιντεοσκοπημένες, κινούμενες εικόνες. Η πρώτη ήταν στο in the middle («Ματιά στην Αίγυπτο», Βίλα Μπιάνκα, Θεσ/κη, 2014), όπου έπαιξα με την εικόνα και τους αντικατοπτρισμούς της. Τώρα πάλι έπαιξα με τ' ακίνητα σχήματα και τις εσωτερικές τους εναλλαγές. Μελέτησα τις παραμορφώσεις των στατικών σχημάτων, όταν αυτά εμπεριέχουν κινούμενες εικόνες με διαφορετικές οπτικές κατευθύνσεις. Σκέφτηκα ότι μπορούσα να κάνω το αντίθετο απ' ό,τι έκανα στα άλλα βίντεο, στα οποία οι στατικές εικόνες έδιναν την εντύπωση της κίνησης μονάχα με την αλλαγή της θέσης τους. Αυτή τη φορά έβαλα εσωτερική κίνηση σε στεγανά καθορισμένα επίπεδα. Με την καμπυλότητα ενίσχυσα την εντύπωση της πολυεστιακής κίνησης. Δημιούργησα με αυτόν τον τρόπο αυστηρά οριοθετημένες δράσεις, φτιάχνοντας αποσπάσματα σε ένα κοχλιώδες ταξίδι χωρίς χάρτη.

Περισσότερα εδώ:  http://diastixo.gr/allestexnes/eikastika/2984-ioanna-assani-interview