Οι Σηματοδότεs

από τα ''πακεταρίσματα'' του César Baltaccini

Ένα ζευγάρι της μνήμης μου ήλθε και φώλιασε ξανά...μιαν αγκαλιά μες την καρδιά μου. Με μιά μοναχά κουβέντα.Σκέψη διόλου ριγμένη στο χρονοντούλαπο, ή ωραιοποιημένη σε λέξεις μετρικές, σε σελίδες επιχρωματισμένες.

Μία εικόνα σε μυρουδιά από αγιόκλημα και λίβανο.

Δυό γερόντια σκυφτά, καμπουριασμένα
Γυρμένα τα κορμιά σε σχήμα γάμμα

Τα πόδια σε μια σειρά τα τέσσερα

Σε θέση τρένου

σέρνονταν όχι για του Χρόνου το προσκύνημα

μα για του μόχθου τους την μεταλαβή

Στην πλάτη τους κάθε μέρα

πάκους στοιβαγμένα τα χαρτόνια

Τόσο βαρύ που ήταν το φορτίο τους

που τα μάτια τους έγδερναν τη γη

και θωρούσαν τον ουρανό μοναχά στης λάσπης τις αντανακλάσεις

Κάποια μέρα...

είδα από το παραθύρι μου την γιαγιά μονάχη!

Πακέτα χαρτόκουτα είδα..

σ' ένα κορμί πακεταρισμένο

σ' ένα σχοινί, κορμί όλο δεμένο

Σώμα χάρτινο

Μάζα κοκάλινη, αμπαλαρισμένη σε ανακυκλώσιμη ζωή

Λίγες μέρες μετά...τα χαρτόκουτα παρέμειναν άδεια.

/Από το Άγραφο Βιβλίο, Ιας 2014.

Σε αυτό το ζευγάρι της μνήμης μου αφιερώνω τα λόγια του Κ. Ταχτσή και την μουσική του Τσαμπρόπουλου.

«Απ’ το λίγο ως το καθόλου η απόσταση ήταν μικρή. Την διένυσα με άλματα.» 

Κώστας Ταχτσής

                                                   Βλάσης Κανιάρης, Παρατηρητής, 2005, mixed media, 190x70x70 cm