Μια γραμμή ξεκίνησε από το παρελθόν
και διαιωνίζεται στο μέλλον
Άλλοτε κόβεται
άλλοτε παραβιάζεται
Κάποτε θάβεται και ξεθάβεται δια μανίας
Κι απ' το τότε έως στο τώρα
και από το τώρα έως το μετά
κι απ' το μετά μέχρι τα ύστερα...
ύστερα,
ίσως
ελπίζοντας η μνήμη
φτιάξει την πρώτη της κουκκίδα.
/Από το Άγραφο Βιβλίο, ΙΑς "12
Τ
Ε
Λ
Ο
Σ
οι φωτογραφίες είναι από την εγκατάσταση ¨¨Το σπίτι μου¨¨ στο φεστιβάλ ΑΝΑΚΑΤΑ 4 του Δήμου Παύλου Μελά 28''30 Σεπτεμβρίου 2012
6 σχόλια:
Και δεν είναι η θολή γραμμή τον οριζόντων, μήπως είναι η έντονη γραμμή που χωρίζει μερικούς ανθρώπους από κάποιους άλλους?
Σου στελνω γλυκο φιλι με πλατυ χαμογελο, και να καλοδεχτείς τον Οκτώβρη Ιωάννα .!
υπερατλαντικό μου πλάσμα... είναι έντονη ναι! αλλά δεν χωρίζει πάντα... Υπάρχουν και φορές που συνδέει ή ορίζει ή ξεκουράζει, αναζωογονεί δίνει φιλί ζωής. Άσε που στην ουσία αυτή την γραμμή δεν μπορείς να την δεις παρά μονάχα με έναν τρόπο και δεν παίρνει άλλες μεταφράσεις.. κοινώς μιλιέται σε όλες τις γλώσσες. Ειναι η ίδια γραμμή που ξεχωρίζει τον ήρωα από τον φονιά κλπ κλπ ολόκληρη ιστορία. Το φιλί σου μόλις έφτασε με κουριερ. Το καλοδέχομαι με τον οκτωβρη και φιλώ κομμάτια και για τον νοεμβρη χιχιχι. ΑΓΚΑΛΙΑ σε σενα
Yπέροχοι οι στίχοι , αλλά και η εγκατάσταση.
Χαθήκαμε.
Φιλιά
Εκπληκτικό φιλενάδα... ζηλεύω.
@ solo solomantzaros δεν χανόμαστε...μην νομίζεις! χαιρομαι που σαρεσαν και τα δυο. Αν εμπαινες σε αυτο το σπίτι μαλλον δεν θα ηθελες να ξαναβγεις. Τουλάχιστον εγω ετσι ενοιωθα! Σε φιλώ
@ Ελένη Λιντζαροπούλου χαμόγελο...φιλί...και συν-αίσθηση!
Δημοσίευση σχολίου